W powstawaniu owrzodzeń istotna rolę odnoszą trzy zasadnicze przyczyny:
- żylaki i niewydolność żylna,
- niedokrwienie tętnicze,
- zaburzenia neurologiczne.
We wszystkich rodzajach owrzodzeń ważna rolę odgrywa infekcja bakteryjna oraz grzybicza. W tym artykule pragnę skupić się na leczeniu miejscowym owrzodzeń.
Czego nie robić
Najpierw wspomnę, czego nie wolno stosować w leczeniu przewlekłych owrzodzeń i dlaczego.
Na pewno nie wolno stosować riwanolu, ponieważ ten specyfik w długotrwałym stosowaniu powoduje alergizację organizmu i nasilenie stanu zapalnego. Nie powinno się stosować miejscowo długotrwale antybiotyków w różnych postaciach, ponieważ dość szybko dochodzi do antybiotykooporności i rozwoju zjadliwej flory bakteryjnej oraz zakażeń grzybiczych, które bardzo trudno się leczy.
Nie powinno się też moczyć /kąpać/owrzodzeń/podudzi z owrzodzeniami/ w różnych wodnych roztworach np.: nadmanganianie potasu, ponieważ środowisko wodne osłabia barierę wnikania bakterii przez skórę. Nie powinno się stosować wody utlenionej ,ponieważ ten utleniacz niszczy nie tylko bakterie, ale również nowopowstały nabłonek. Nie powinno się także zbyt często zmieniać opatrunku, ponieważ w ten sposób nie dajemy szans dla narastania nowych komórek.
Wszystko, co powyższe wymieniłem stosuje się powszechnie, a nie powinno, a wręcz jest to zabronione.